Zaterdagavond was ik op een feestje in het westen van het land. Ik werd gebeld door een vriendin dat er een oppashond die al jaren bij haar komt in paniek weggelopen was. De hond was ergens van geschrokken en is door een minuscuul gaatje gekropen en weggerend. Zij er achteraan. Kilometers ver. Naar Duitsland. Urenlang gezocht. Ze had de hond een paar keer gezien maar ik weet hoe de honden dan in paniek kunnen zijn en, ondanks dat ze je goed kennen, wegrennen, hoog in de stresshormonen. Paar tips gegeven en gezegd dat we contact zouden houden. De hond was voor het laatst gespot op een nudistencamping in Duitsland. De eigenaren zijn teruggekomen, mevrouw heeft met dekens op de camping gebivakeerd en meneer en zoon hebben helpen zoeken. In heel dunbevolkt, bosrijk gebied. ’s Ochtends om 7 uur belde ze al. Of ik kon komen helpen zoeken op en rond de camping. Vanglijntjes, blikjes vlees, een tool waar we normaal zweetsporen mee uit zetten mee. Een loopse Aussie meegenomen en natuurlijk Maybel, onze fantastische Labrador. Zoeken, naar een speld in een hooiberg. De eigenaar had zijn halsband, riem, kussen en speeltjes bij zich dus halsband en riem in een plastic zak gedaan en Maybel laten ruiken. Een spoor gepakt waarvan we wisten dat hij daar gelopen had. Maar met alle buien en harde wind echt moeilijk. Kilometers gelopen in de prachtige natuur, ik kon aan Maybel zien dat ze regelmatig een spoor oppakte, maar welk spoor? Toen ik kilometers van mijn bus weg was, hoorden we dat de hond ’s ochtends in Hardenberg gespot was. Een meisje had de sheltie gezien op het industrieterrein en een filmpje gemaakt. Dus… inmiddels meer mensen opgetrommeld en zoeken op en rond het industrieterrein. Geen hond… Tegen 1 uur hebben we besloten om het zoeken even te staken. De ene bui na de andere hoosbui. De dierenambulance, stichting AMIVEDI, de Nederlandse en Duitse politie (grote controle bij de grens dus even met ze gepraat en nummers achtergelaten), buurtapps, op instagram en Facebook, overal was ruim gedeeld dat de hond zoek was.
De eigenaar werkt bij een chemisch bedrijf in Hardenberg. En dat is waar de hond naar toe is gelopen. Die geur herkende hij. Daar hebben ze hem uiteindelijk kunnen vinden en hij is veilig, droog en gezond weer thuis. Dankzij de hulp van heel veel mensen
Honden zijn zo bijzonder, hun neus is heel bijzonder. Dat de hond zulke grote afstanden afgelegd heeft en bij het bedrijf op een groot industrieterrein waar zijn baasje werkt gevonden wordt