Een tijd terug gaven we een workshop: de Aussie Opvoeddag. Daar hebben we te maken met veelvoorkomend Aussiegedrag zoals blaffen, najagen, uitvallen, snappen, redirectiegedrag, etc. Een onwijs leuke, intensieve workshop om te geven. Maar wat er die dag zou gebeuren, dat hadden we nog nooit meegemaakt en hopen we ook niet meer mee te maken😳
We hadden een gezin in de groep met twee Aussies. Ze hadden van tevoren een enorme waslijst aan dingen waar ze tegenaan lopen gestuurd. Daar vragen we altijd naar, zodat we weten waar we aan moeten werken en wat voor soort gedrag we kunnen verwachten. Het gedrag wat de hond tijdens de opvoeddag liet zien stond er echter niet bij en overviel ons volkomen.
Meneer had de reu aan de riem, mevrouw de teef. Ons lesveld is heerlijk groot. 12 Aussies en hun eigenaren hadden we mooi gepositioneerd. We waren begonnen met de beheersingsoefening, vervolgens het beloningssignaal, contact op naam en riemgebruik. So far so good. Een van de instructeurs loopt het lesveld over om een cursist te helpen. Ik zie de jonge, toen 10 maanden oude reu schakelen naar een hele hoge, boze houding. Gewicht naar voren, bevriezen, staren. Ineens neemt hij zijn eigenaar op sleeptouw, hij rent richting de instructeur. De eigenaar wordt er achteraan gesleurd. Ik schreeuw door mijn headset dat hij stil moet blijven staan, maar dat doet de eigenaar niet. De jonge Aussiereu rent door, komt omhoog, wil de instructeur naar de keel grijpen. Ik bulder zo hard als ik kan door de microfoon dat hij onmiddellijk moet stilstaan. Ik zie de blik van de instructeur, die toevallig ook mijn dochter is. De blik in haar ogen was zo heftig. Enorme schrik, machteloosheid, doodsangst. Je kunt geen kant uit als zo’n hond op die manier op je af komt rennen en je hoog wilt bijten. Net op tijd staat de eigenaar stil waardoor de hond godzijdank weer met 4 poten op de grond komt en de instructeur een stap achteruit kan doen. De instructeur blijft dankzij de enorm harde bulder heel. We hadden anders de ambulance kunnen bellen, want de hond zette een level 5 à 6 bijten in.
Gelukkig gebeuren dit soort dingen heel sporadisch maar hebben op ons instructeurs enorm veel impact. Goeiendag wat hebben we hier slecht van geslapen en last van gehad. De prognose voor zo’n hond die op deze jonge leeftijd al zulke agressie durft in te zetten is ook niet denderend, zeker als de eigenaar niet inziet of in wil zien hoe gevaarlijk dit gedrag is. Gelukkig kunnen we de meeste mensen en honden wel goed helpen en begeleiden, staan mensen open voor gedragsbegeleiding en vertrouwen ze ons in onze deskundigheid😊 Want er is maar één ding wat we willen: blije honden en blije eigenaren. We hebben dat weekend heel hard ons best gedaan om de situatie veilig te houden en gelukkig heeft de hond, omdat we continu in de buurt waren en hem verteld hebben dat zulke agressie inzetten niet kan en mag zich dat weekend verder netjes gedragen. En daarna is het aan de eigenaar om ervoor te zorgen dat het welzijn van de mensen in de omgeving niet in gevaar komt🙏
Welzijn van de hond kan wat mij betreft niet zonder welzijn van de eigenaar en welzijn van de omgeving. Tijdens onze lessen, workshops en gedragsconsulten focussen we op het welzijn van alle drie: hond, eigenaar en omgeving ❤