Naar aanleiding van vele vragen via de mail en in de les van zwangere mama’s en toekomstige papa’s zal ik proberen een aantal praktische tips en wat ervaringen met aanstaande papa’s en mama’s te delen. En tips van papa’s en mama’s zijn natuurlijk ook altijd welkom!

Toekomstige ouders maken zich vaak zorgen over hoe het gaat met de hond en de baby, met de hond en het kraambezoek, etc.

Even wat praktische tips op een rijtje:

Je hond weet vaak al eerder dat je zwanger bent dan jijzelf. Je gedraagt je anders dan anders!

Ga alvast een paar keer met wandelwagen en hond naar buiten. Leer je hond naast de wandelwagen te lopen.

Heb je een draagzak voor je baby, doe een pop in de draagzak en ga op die manier aan de wandel met je hond en baby.

Maak dankbaar gebruik van je zwangerschapsverlof en steek extra tijd in de opvoeding van je hond!

Zorg voor goede opvang van je hond in de kraamtijd. Maak hier goede afspraken over.

Vindt je hond vreemde mensen spannend, zorg dan dat je hond een veilige plek in huis heeft c.q. zorg voor opvang buitenshuis, bijv. vrienden, familie, een pension. Er gebeurt heel erg veel voor de hond in de kraamtijd: de kraamhulp komt (vreemd), heel veel mensen over de vloer, heel veel emoties in huis, heel veel tijd voor de baby en vaak wordt de hond dan een beetje vergeten.

Ook wordt er vaak een beetje “spastisch” omgegaan met de hond als de baby in de buurt is. Wees relaxt, laat de hond rustig kennismaken met de baby en ga zo gauw het kan leuke dingen ondernemen met baby en hond. De baby mag vaak vanaf de tweede week al naar buiten als het goed weer is. Ga lekker wandelen samen met hond en baby. Zo leert je hond, dat de leuke dingen ook doorgaan als de baby erbij is.

Het heeft geen zin de hond je placenta op te laten eten (bah!), poepluiers te laten ruiken, etc. De hond heeft heel goed door dat de baby erbij komt. Hoe relaxter jij ermee omgaat, hoe beter het gaat.

Leer je hond om te gaan met veel vreemde mensen over de vloer, met geluiden van baby’s, met het geluid van de babyfoon, de muziekmobiles, etc. Zet op tijd je wandelwagen en box beneden neer, zodat de hond kan wennen aan deze nieuwe prikkels.

De eerste 6 maanden zijn nog niet zo moeilijk; de baby slaapt veel, ligt in de box, kortom kruipt en loopt nog niet rond. Op het moment dat de baby meer op de vloer komt en rond gaat kruipen, vergt dit van de ouders heel veel opletten. Zorg dat je hond een veilige plek in huis heeft, waar de baby/peuter niet bij kan komen. Heeft je hond een bot of eten, zorg dat je kind niet in de buurt is. Ligt je hond te slapen, dan mag je kind daar niet naar toe kruipen. Ik krijg altijd ernstig de kriebels als mensen zeggen: mijn kind kan bovenop de hond gaan liggen en dan doet mijn hond nog niets. Wat als je hond pijn heeft? Of chagrijnig is? Kun jij dan je handen voor je hond in het vuur steken? Als ik hond was, zou ik dan reageren. Je kunt en mag niet van je hond verwachten, dat hij nooit zal mopperen. Zelfs mijn allerbraafste hond en grootste kindervriend heeft een keer naar Amy (mijn dochtertje) gegromd, en terecht. Straf je hond dan ook niet! Jij bent degene die dan niet voldoende opgelet heeft of er niet voor gezorgd hebt dat de situatie voldoende veilig was. Straf je je hond dan wel, dan ben je zowel je eigen relatie met je hond aan het stukmaken als de relatie tussen je hond en je kind. En ja, een tijdlang is dat inderdaad enorm opletten, totdat je kindje wat ouder is en je hem/haar meer dingen duidelijk kunt maken.

Maak dankbaar gebruik van veilige plekken zoals de box en de kinderstoel voor het kind, maxi-cosi hoog neerzetten, etc. En van de bench van de hond. Kun je de boel even niet in de gaten houden, zorg dat hond en kind gescheiden zijn, hoeveel vertrouwen je ook hebt in je hond.

Als je kindje wat ouder is, leer hem/haar dan om niet te rennen, schreeuwen, gillen, etc. in de buurt van de hond. Rustig lopen, handjes laag.

Ga je even naar het toilet of naar boven, laat je kind NOOIT alleen met de hond! Kies voor een bench of een traphekje en houd de situatie te allen tijde veilig!

Voor een klein kind is er geen verschil tussen een echte hond en een knuffelhond. Kijk eens kritisch wat je kind allemaal met een knuffeldier doet of met een pop. Hetzelfde doet een klein kind met een echte hond.

Op momenten dat de kinderen beneden komen, uit school komen, etc. zijn kinderen extra druk. Maak gebruik van de bench of een traphekje tussen bijv. keuken en kamer om rust te creeren.

Mijn eigen ervaringen op de hondenschool:

Regelmatig krijg ik telefoon van dames die naar cursus komen, dat ze zwanger zijn en daarom stoppen met de lessen. Vaak gebeurt dit in de opvoedingsperiode van de hond (de hond is nog pup of zit in de puberteit). Een zwangerschap mag niet als excuus gebruikt worden om je hond niet meer op te voeden… Je hebt een hond aangeschaft en je bent levenslang verantwoordelijk voor het opvoeden, socialiseren, trainen, etc. van je hond. Je hond kan er niets aan doen dat jij zwanger bent. Sterker nog, met alle te verwachten veranderingen moet je heel veel extra tijd stoppen in de opvoeding van je hond. Hoe slecht je ook te pas bent, je hond kan daar helemaal niets aan doen. Dus soms door de zure appel heen bijten en aan de slag met je hond! Met wat aanpassingen kan iedereen trainen met haar hond. Geef het aan bij je instructeur en we passen de training aan. It’s that simple. Het is zo ontzettend jammer als je de opvoeding en socialisatie niet goed aanpakt. Voorkomen is beter dan genezen, en….. veel gemakkelijker.

Mensen panieken vaak op het moment dat de hond niet zo reageert als ze verwachtten. Geef je hond de tijd om te wennen aan al dit nieuws en blijf een rustige, consequente leider die tijd investeert in de hond.

Als je kindje wat ouder is: niet ieder kind vindt honden leuk! Accepteer dit. Niet ieder kind kan goed met honden omgaan.

Niet iedere hond vindt kinderen leuk. Leg je hierbij neer en blijf rustig en consequent. Je kunt dit niet forceren.

Betrek je kind bij simpele dingetjes, zoals het neerzetten van de voerbak voor de hond, het geven van een koekje, het roepen van de hond, houdt de halsband van je hond vast en laat je kind lekkere koekjes verstoppen, kortom betrek je kind bij veilige dingen die je met je hond kunt doen.

Mijn eigen ervaringen met mijn honden en de zwangerschappen en de komst van ons kindje:

Ik heb voordat Amy geboren werd mijn honden voorbereid op het wandelen met de wandelwagen. Ook heb ik een geluiden cd opgezet met een huilende baby. Verder heb ik veel tijd in ze geïnvesteerd. Mijn eerste zwangerschap verliep heel voorspoedig en ik heb tot op de dag dat de weeën begonnen lekker elke dag met mijn honden in het bos gewandeld. Op de dag dat de weeën begonnen, zijn mijn honden naar de kantine van de hondenschool gegaan, waar ze heel erg gewend zijn. Mijn man Hans heeft ze regelmatig naar buiten gelaten en even met ze gespeeld en mijn collega’s hebben zich ook over mijn honden ontfermd. Ik liep in de weeën, gedroeg me totaal anders dan anders, dus de honden weten niet wat ze overkomt. Hoe meer rust je voor ze kunt creëren, hoe mooier. De verloskundige komt meerdere keren kijken en de kraamzorg komt. Da’s allemaal raar voor honden. Uiteindelijk moest ik in de persweeën naar het ziekenhuis en is Amy met de vacuümpomp geboren. Ik moest twee dagen in het ziekenhuis blijven. Het ergste vond ik, dat ik mijn honden niet bij me had. Toen we thuis kwamen, heb ik de honden een voor een rustig kennis laten maken met Amy. Dat ging prima. Tigger ging helemaal door het lint omdat ik er weer was. Ik heb eerst gezorgd dat ze goed door mij begroet werd, dat ze weer rustig was en daarna heb ik Amy erbij gehaald. Overdag als de kraamhulp er was, waren de meeste honden in de kantine. Zo gauw de kraamhulp weer weg was, waren ze lekker in huis. Wij hebben Australian shepherds en die verwelkomen lang niet iedereen vriendelijk. Dat hoort bij het ras, zoals dat bij vele rassen hoort. Daar houden wij dus goed rekening mee!

Twee dagen later was ik al weer zover, dat ik buiten met de zwiepstok de bal kon gooien en deed dat dus ook. Een paar dagen later kon ik weer auto rijden en ging ik met Amy en honden naar het bos. Amy in de draagzak bij me of in de maxicosi in de auto. De introductie van Amy bij mijn 8 honden verliep super. Dat werd anders toen Amy begon te kruipen. Toen was het oppassen geblazen en moest ik dingen veel meer gaan scheiden. So be it en ook dat ging prima. Amy en de honden gaan overal mee naar toe en de honden weten niet beter dan dat Amy erbij hoort. De ene hond trekt wel meer naar Amy toe dan de andere en dat vind ik ook prima. Niets mis mee. Amy heeft wel eens op een poot van Blues gestaan, waarna Blues gromde en uitviel. Je eerste neiging is dan om je hond op zijn donder te geven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben heel rustig gebleven, Amy weggehaald uit de keuken en Blues laten inchecken en voor het inchecken beloond. Blues was degene die het meeste moeite had met Amy, maar dat is nu verleden tijd en ze zijn grote maatjes geworden. Ook Jones, onze grootste kindervriend, heeft een keer op Amy gemopperd toen ze over hem heen kroop. Jammer dan Mulders, kinderen horen niet over honden heen te kruipen en ik was niet alert genoeg op dat moment. Onze jongste Grace sprong nog regelmatig en dat resulteert wel eens in een krab in het gezicht. Handjes laag, rustig staan en ik heb Amy geleerd hoe ze het waarschuwingssignaal goed in moet zetten. Ook dat ging prima.

Mijn tweede zwangerschap was veel zwaarder dan de eerste. Ik had 8 honden, waarvan 1 jonge hond die geboren was op 20 maart 2008. Ze zat dus middenin de puberteit en had veel begeleiding nodig. Ondanks dat ik een zware zwangerschap had met al vanaf het begin van mijn zwangerschap een ontsteking in mijn beide hakken, kogelrond was, mijn HB te laag was en ik moe was, sloeg ik met Grace geen training over op de maandagavond. Dat was normaal mijn enige vrije avond en dan kon ik heerlijk op de bank gaan liggen, maar ik koos voor een uurtje quality time met Grace en ging lekker in de groep trainen. Ik was niet zozeer bezig met kunstjes, maar rust, beheersing en controle over Grace in veel prikkels. Grace ging regelmatig mee naar scholen, naar het dorp, naar de stad, ze was al mee geweest op vakantie naar Oostenrijk, Frankrijk en Italië, kortom ik stak heel veel tijd in haar opvoeding, socialisatie en training. Dat ik zere voeten had, kogelrond en moe was, had zij geen enkele boodschap aan. Het is mijn verantwoordelijkheid om haar goed op te voeden. Al mijn andere honden waren het hele gedoe rondom zwangerschap en kraamtijd al gewend en hebben Amy ook direct tot vrij vlot geaccepteerd. Bij Grace moest ik dat nog in goede banen gaan leiden in een periode die de moeilijkste periode in haar leventje is, namelijk de puberteit met alle hormoonschommelingen, onzekerheden, etc. die daarbij horen. En dat is prima gelukt. Dit keer moest ik zelf langer in het ziekenhuis blijven en ons zoontje Lewis nog een week langer. Al met al een hele rare tijd voor de honden. Toen ik thuis kwam, had ik een katheter en dan kun je geen blije honden tegen je aan hebben. Dus ik ging ’s nachts als ze allemaal lagen te rusten even bij ze knuffelen. Vanaf het moment dat ons zoontje Lewis naar buiten mocht, zijn we weer lekker naar het bos gegaan. Lewis in de draagzak of in de kinderwagen en de honden lekker racen. Elke dag weer een genot. Voor Amy was de dagelijkse wandeling in het bos ook een feestje. Ze vond het geweldig om samen met de honden te rennen, onder begeleiding. En Amy en Lewis frisbeeden vanaf hun 4e al met de honden. Natuurlijk wel onder toezicht, maar het is zo leuk om ze samen te zien genieten. Relaxt, verantwoord en natuurlijk omgaan met hond en kind, dat is super belangrijk.

Alle toekomstige papa’s en mama’s heel veel succes en hopelijk kunnen deze tips en ervaringen een steentje bijdragen in de voorbereiding op de komst van je kindje en natuurlijk in de toekomst!

Karen Mulders