Een bezoekhond kan o.a. worden ingezet in een zorginstelling. De hond kan een mooi lichtpuntje zijn in het dagelijks leven van de mensen die in een zorginstelling wonen. Hun aanwezigheid, het aaien is vaak al genoeg om een lach op het gezicht van bewoners te krijgen. Verantwoord inzetten is echter van groot belang! Hieronder het verhaal over bezoekhond Baloe.

 

Gecertificeerde therapiehond Baloe door Marije Kerkhof, eigenaar van Baloe

Baloe (17-2-2003) heeft op 12 maart 2008 haar certificaat met vlag en wimpel gehaald!!! Baloe is een Australian Shepherd.

In eerste instantie is Baloe op een basisschool voor speciaal onderwijs gaan werken (project ‘lezen met Spirit’), ze is bij alle kinderen inzetbaar of ze nu autistisch, angstig of super druk zijn! Dit heeft ze ruim een half jaar gedaan en daarna is ze ingezet in het zorgcentrum Avondlicht in Dedemsvaart.

Een dag per week staat denkbeeldig een rode cirkel op de kalender van bewoners. Er komt bijzonder bezoek. Therapiehond Baloe doet haar wekelijkse ronde en dat is een hoogtepunt voor zowel medewerkers als bewoners. Bewoners die eigenlijk in bed willen blijven staan toch op als ze weten dat de bruine viervoeter komt, anderen vragen al een dag vooraf of Baloe nog komt. Het breekt hun dagelijks bestaan en het helpt hen. Baloe bezoekt de 2 huiskamers van de psychogeriatrische afdeling waar dementerenden hun dagen doorbrengen. Baloe is zeer knuffelbaar, voelt stemmingen feilloos aan, troost de treurenden, geeft warmte en tovert een glimlach op de gezichten. Mensen vertellen verhalen van honden die ze gehad hebben, sommigen moeten er niets van hebben en daar blijft Baloe dan ook bij uit de buurt. Een mevrouw uit Bosnië zit in haar rolstoel en slaat naar iedereen die in de buurt komt, hier gilt en roept ze dan ook bij. Baloe heeft haar bij de eerste 2 ontmoetingen genegeerd en liep er met een grote boog omheen. Bij de derde ontmoeting stond ik bij de tafel waar bewoners aanzaten en deze mevrouw stond op veilige afstand van de tafel. Vanuit mijn ooghoek zie ik Baloe naar haar kijken, ‘oei’ denk ik en was huiverig voor wat er kon gebeuren als ze erheen zou gaan. Tenslotte wil ik niet dat ze geschopt of geslagen wordt en daar wil ik haar voor beschermen. Aan de andere kant is Baloe niet voor niets een therapiehond dus moet ik ook vertrouwen in haar emoties en beweegredenen hebben! Ik durfde niet echt te kijken toen Baloe langzaam op de rolstoel met de geluiden en woeste bewegingen afging. Wat gebeurt…….de mevrouw wordt rustig, Baloe drukt zich dicht tegen de rolstoel aan, haar arm gaat naar beneden en een beetje onhandig wordt Baloe geaaid. Ik wist niet wat ik zag en was diep onder de indruk. Uiteraard hebben we deze dame een aantal keren bezocht voordat ze overleed. Het is duidelijk dat Baloe haar goed geholpen heeft!!!

Buiten de bezoeken aan de huiskamers bezoeken we ook de afdeling somatiek en sinds kort ook de kamer voor dagbesteding van de nog licht dementerenden. Sinds enkele weken gaan mijn andere 2 honden (Sally, Australian Shepherd van 2 jaar en Sjors, onze Griekse adonis van bijna 10 jaar) ook mee naar deze afdelingen.

De eerste keren beperkte ik de bezoeken tot een uur, dit omdat het duidelijk merkbaar is dat Baloe echt aan het werk is en er dus ook goed moe van wordt tussen haar oren. Nu is dit uitgebreid tot soms wel 2,5 uur en dan ga ik na afloop altijd wandelen en spelen.

Het fijne is dat ik me met mijn honden gewaardeerd weet, dit zowel bij de medewerkers als bij de bewoners. Zo snijdt het mes aan twee kanten, de honden zijn aan het werk en de mensen varen er wel bij!!!!

Marije Kerkhof