Enerverend dagje gehad gisteren. Ik moest dringend boodschappen doen, toiletpapier en de luiers voor Lewis waren op, best wel essentiele dingen in een huishouden. Ben ik onderweg naar Vroomshoop, krijg ik een telefoontje. Of ik toevallig langs Beerzerveld reed. Nee, maar ik ben wel in de buurt zei ik. De mevrouw aan de telefoon vertelde dat ze al een hele tijd probeerden twee honden te vangen, maar dat dat niet lukte. Het ging om een husky en een herder. Ze liepen op straat, voor de auto’s en vrachtwagens. Dus ik zei dat ik eraan kwam. Kom ik daar, zie ik meteen de herder lopen. Dus ik spring uit de auto, pak een riem en koekjes en probeer hem te lokken. Ging prima, de hond pakte de voertjes aan en ik had hem bijna. Komt er een fietser aan… Weg hond. Voor de vrachtwagens, verkeer geprobeerd te remmen samen met de dames en hij ging de brug over het kanaal weer over. Ik er samen met Lewis in de bus achteraan, samen met een paar andere dames en de politie. Want die waren ook al een tijd bezig de honden te krijgen. Krijg ik ineens te horen, dat de honden schapen aan hadden gevallen. Met de risico assessment test in mijn achterhoofd en wetende dat als hier aangifte over gedaan wordt de honden hoogstwaarschijnlijk geeuthaniseerd zouden worden enorm mijn best gedaan om de herder te pakken te krijgen. De husky was inmiddels door een agent gevangen en hij had behoorlijk wat bloed. Niet van zichzelf, maar van de schapen. De herder liep over de weg, ik de bus geparkeerd, mijn labrador Spirit eruit en met Spirit en heel veel kalmerende signalen geprobeerd de hond te krijgen. Maar hij had maar een ding in gedachten: vluchten. Ik ben dwars door soepensnat bouwland gesjouwd, van top tot teen onder de modder, had hem uiteindelijk in een weiland, hij kwam dichterbij maar nam toch weer de kuierlatten. Balen… In de drek en nattigheid was hij aardig sneller dan ik. Spirit had de dag van zijn leven en hij deed super zijn best om mooie signalen te geven. Gaaf om te zien. Onder prikkeldraad door gerold en toen terug naar de bus. Een mevrouw paste op Lewis. De bus weer gepakt en toen vertelde een postmeneer dat de hond onderweg was naar Vroomshoop. Met de politie overlegd en besloten een dierenarts te bellen met een verdovingsgeweer. Die kwam achter ons aan. Wij naar Vroomshoop, opnieuw bouwland in, maar hij was ons weer te snel af. Hij ging de brug in Vroomshoop over, dwars door het centrum. Poltie met alarmlichten er achteraan, ikke erachter, dierenarts achter mij en de dierenambulance. Verder nog een paar dames die mij hadden gebeld. In een woonwijk liep de herder een schoolplein op, ikke snel hekken dichtdoen, dierenarts verdovingsgeweer gereed maken, ikke school snel inlichten, maar inmiddels had de herder een gat gevonden en was weer vertrokken. Weer snel er achteraan, kon de politie hem richting een tuin krijgen, die afgesloten was volgens de eigenaar. Verdovingspistool weer in de aanslag, schieten, hartstikke mis… Weg hond. Hij klom zo de coniferen in en was vertrokken. Krijg ik weer telefoon. Hij liep weer in het centrum van Vroomshoop. Met de hele colonne er achteraan, ik voorop, zie ik de hond weer lopen. Hij loopt een tuin in, ik erachteraan in de hoop dat de tuin afgesloten was, sloten over gesprongen, weg hond. Toen hebben we afgeblazen. Uiteindelijk had iemand via facebook de eigenaar van de honden achterhaald. Die is gaan rondrijden en vond de hond. Ze heeft de hond met moeite kunnen pakken. Ik was later even met mijn honden in het bos, vertelt mijn stagiaire dat de man van de schapen bij mij aan de deur was geweest. 4 schapen dood, 3 zwaar gewond. Niet niks dus. Hij zou mij bellen. Dus dat deed hij ook, blijk ik hem goed te kennen en scheert hij altijd mijn schapen. Hij was vreselijk blij dat de honden gepakt waren, want hij zou geen oog dichtdoen. Hij had zijn zwangere ooien in die wei willen zetten en was vreselijk blij dat alleen de rammen daar liepen. Ik had de mevrouw van de honden inmiddels ook gesproken en haar gezegd dat ze goed in overleg moest gaan met de eigenaar van de schapen. Als de eigenaar van de schapen aangifte doet, is ze de honden kwijt. Dus ze met elkaar in contact gebracht en wordt vervolgd.
Lewis heeft de dag van zijn leven gehad. Samen met de politie honden vangen, een dierenarts met een geweer, achter de politie aanrijden, kortom wat wil een jongetje van bijna vier nog meer. Hij vroeg aan mij: mama, is de politie jouw vriend, want je praat zoveel met ze. Lachen. En we hebben met zijn allen kunnen voorkomen dat de honden onder de auto kwamen, nog meer schade aan zouden richten bij schapen, kortom eind goed al goed. De dames uit Beerzerveld die me gebeld hadden hebben de hele dag geprobeerd de honden te krijgen en enorm goed gecommuniceerd. Was echt top. En nu… heb ik onmeunige spierpijn!
