Hoe het allemaal begon
Mijn eerste Australian shepherd heb ik gezien in 1993. Op het wereldkampioenschap Dog Frisbee in Washington DC, waar ik toen woonde met mijn twee labradors. Ik dacht: later als ik groot ben, wil ik een Aussie en ik wil frisbeeën.
In 1999 hebben we onze eerste Australian shepherd aangeschaft via de ASCN (Australian Shepherd Club Nederland). Na grondig onderzoek, shows en fokkers bezoeken kreeg ik bericht dat er een teefje beschikbaar was gekomen bij een fokker in Friesland, bij Diane Huismans van Wyndanwood Australian Shepherds. De moederhond en de vaderhond had ik al ontmoet op shows, beide eigenaren ook. Het voelde meteen goed. Tigger, black tri, was vrijgekomen omdat ze een blauw oog had. Verder kwam uit de puppytest en de observatie van de fokker, dat Tigger geen makkelijk hondje was. Tigger was voor mij…. Mijn leerschool, goeie genade wat heb ik mij vergist in het opvoeden van een Aussie nadat ik drie labradors opgevoed had. Met fokker Diane had ik goed contact, zij leerde mij van alles. Zo kwam ter sprake dat er een leuk teefje in Canada zat die we samen zouden kunnen importeren. Op 1 januari 2000 ben ik naar Canada gereisd om haar op te halen. Cajun was toen 3 jaar oud. Ik had Cajun in co-own met Diane.
Voor Cajun had Diane via haar Amerikaanse contacten een mooie reu gevonden. We hebben zijn sperma over laten vliegen. Het sperma raakte zoek op een airport. De tweede keer (de tweede loopsheid hier) hebben we het opnieuw geprobeerd. Het sperma is bij een gespecialiseerde dierenkliniek ingebracht, Cajun was drachtig maar alle pups zijn geresorbeerd. Geen puppies. De derde loopsheid hebben we een leuke reu gevonden in België bij een hele betrouwbare kennel. Cajun kreeg 6 prachtige pups. Van dit nest hebben we een reu aangehouden, Mr. Jones. En een reu in co-own, Malted Barrel. Voor Cajuns tweede nest hadden we een Nederlandse reu gevonden uit mooie lijnen, gefokt door Diane. Deze reu mocht alleen dekken in een dekstation, omdat hij ingezet werd als rescue hond. De dekking was vreselijk, met een dekmeester, zo’n halve verkrachting. Een keer en nooit meer. Cajun kreeg 1 pup. Voor haar laatste nest hebben we opnieuw een reu gebruikt van de fokker in België. Cajun kreeg 7 puppen, waarvan 1 doodgeboren.
Tigger heeft 2 nesten gekregen. De vader van haar eerste nest woonde in het midden van Duitsland en was een importreu uit Amerika. Tigger kreeg 11 pups. Van dit nest hebben we Spice en Blues aangehouden en Magic hebben we geplaatst bij mijn goede vriendin Manon, waar Barrel uit het eerste nest van Cajun ook woonde. Tigger kreeg een forse melkklierpakketontsteking die ons behoorlijk zorgen baarde. Gelukkig is dit met goede antibiotica snel opgelost. Tigger kreeg een tweede nest van onze eigen Mr. Jones. Helaas is het volledige nest doodgeboren. De pups waren verkleurd en vergaan. Dit was de tweede keizersnee voor Tigger, dus hebben we verder niet meer met haar gefokt.
Diane heeft mij ontzettend veel geleerd over het fokken. En mij in contact gebracht met andere ervaren fokkers. Als ik dekaanvragen kreeg of als ik een reu had uitgezocht, ging de stamboom standaard naar Diane die het voor mij uitploos. Momenteel werk ik veel samen met twee Duitse fokkers en de fokker in Amerika. We delen kennis, helpen elkaar, importeren samen honden. Diane is helaas gestopt met het fokken van Aussies.
Cajun en Tigger hebben voor die tijd alle belangrijke onderzoeken gehad. Later kwam naar voren dat er een paar nakomelingen van Jones HSF 4 drager waren. We hebben toen Jones op late leeftijd laten checken. Jones was drager. Dat kun je nu via DNA controleren. Toen nog niet.
Een paar nakomelingen van Spice waren DM drager (degeneratieve myelopathie). We hebben zowel Spice als de nakomelingen alsnog laten onderzoeken op DM. In de lijnen van Spice zitten meerdere dragers. Dus zijn we kritisch geweest in onze keuzes. Geen DM drager x DM drager, alleen DM drager x vrij vanaf het moment dat dit te testen was.
Spice heeft drie nestjes gehad. We zijn twee keer naar Zuid-Duitsland afgereisd voor een fantastische black tri reu. Voor haar laatste nest had ik een reu gevonden in Amerika. In de staat Washington, vlakbij Seattle. Via Diane Huismans ben ik in contact gekomen met de eigenaren van deze reu. En ik mocht hem gebruiken. Een fantastische kans. Ik ben met Spice naar Amerika gevlogen toen ze zo’n 8 dagen loops was. Een ticket kopen zo vlak voordat je vertrekt is ontzettend duur. Ik had een week gepland in Amerika. En Spice liet zich niet dekken. De allerlaatste avond, voordat we weer naar Nederland zouden gaan, was het gelukkig raak. En dan heb je de stress van de terugreis en je hoopt dat dit een zwangerschap niet in de weg staat. Spice was drachtig. Echt fantastisch. Uit haar nest hebben we Amazing Grace en Jackson aangehouden.
Grace heeft in totaal drie nestjes gehad. Twee nesten van onze eigen Jake die we voor Grace geïmporteerd hebben en een nest van een reu uit Oostenrijk. Van Graces 1e nest hebben we Clyde en Ross aangehouden (13 geboren, 12 levend). Twee weken lang zijn we dag en nacht bezig geweest om de pups bij te voeren. Van haar 3e nest hebben we Apryl en Andrew aangehouden (15 geboren, 13 levend). Twee pups van dit laatste nest hebben we enorm hard ons best voor moeten doen en ze de eerste week sondevoeding moeten geven.
Kate en Jake heb ik opgehaald in 2011. Kate was toen nog een puppy, Jake een jaar oud. Jake heeft bij ons drie nestjes gegeven. Verder is hij niet ingezet als dekreu (afspraak met de co-owner van Jake). Kate heeft drie nesten gehad. Uit ieder nest hebben we een teefje aangehouden (Taylor, Wish en Hazel) en hebben we de reuen in co-own. De kennel in Amerika is co-owner van Kate en Jake, van Wish en Hazel en van de reuen. Taylor heeft 1 nest gegeven. Van de 7 puppies zijn er 3 overleden na een paar dagen. Waarschijnlijk hadden de pups het herpes virus. Ze schreeuwden, waren super onrustig, het was echt vreselijk….
In 2018 hebben we Odin geleast uit Amerika. We hebben hem opgehaald en hij heeft 1.5 jaar bij ons gewoond. Odin heeft twee nesten gegeven bij Apryl. We hebben Bright aangehouden uit het eerste nest en alle reuen hebben we in co-own, samen met de Touchstone kennel. Odin hebben we in 2019 teruggebracht naar Amerika, samen met een zoon van hem.
In 2021 hebben we Beacon gekregen uit Amerika, ook in co-own. Beacons vader is al lange tijd overleden; middels diepvriessperma is de moeder van Beacon gedekt en heeft twee pups gekregen. Beacon mag maximaal drie keer in Europe ingezet worden en alleen voor onze eigen kennels en de kennels waar we mee samen werken.