Pup & gedragstherapie
Vorige week werd ik gebeld door een mevrouw die een gedragstherapeut zocht voor haar hond. Een doodle pup van 12 weken…. Ze volgde ergens een puppycursus, maar daar werd ze niet geholpen met het gedrag van haar pup. Ik vroeg haar wat de pup deed. Bijten, haar aanvallen, niet stoppen met gedrag. Ze was bang voor haar eigen hondje van drie turven hoog. Ik vroeg haar een filmpje te sturen van het gedrag. En toen werd het meteen duidelijk. Communicatiestoornis! Mevrouw en pup begrepen elkaar totaal niet. De pup hing in haar mouw, mevrouw vroeg de pup op allerlei manieren om los te laten, mevrouw zat aan de pup, duwde de pup weg en de pup vond het een fantastisch spelletje en werd steeds fanatieker. Dus mevrouw leerde de pup dat dat het gewenste gedrag was. Mevrouw heeft niet geleerd op de puppycursus hoe je grenzen stelt. Ze heeft niet geleerd hoe je communiceert met een hond. Dat een pup hele zinnen niet begrijpt. Dat de pup door middel van een kort beloningswoord en een kort waarschuwingssignaal kan leren wat wel en wat niet goed is. Lopen aan de lijn hadden ze geleerd met een lange lijn en een tuigje en ze moesten de hond zijn gang laten gaan. Gevolg: de hond vliegt alle kanten uit, ze struikelen over de hond, de hond hangt in het uiteinde van de riem, krijgt optaters op zijn lijf als hij vaart maakt.
Zo’n pup van 12 weken hoort niet in de gedragstherapie thuis. Die moet gewoon lekker naar een hondenschool waar begeleid wordt in gedrag en opvoeding, waar eigenaren leren hoe je dat doet. Deze pup komt uit de broodfok, heeft geen grenzen aangeleerd bij de “fokker”. Weet niet hoe je hoort te spelen, ook niet met andere honden. Dus moet dat begeleid worden. Een van de super belangrijke taken van instructeurs op een hondenschool. Kennis overbrengen, mensen helpen hun hond op te voeden. Ze hebben de instroomles bij ons gevolgd, komen nu twee keer per week op les en kunnen het gedrag al veel beter begeleiden
Blije mevrouw (en gezin), blije hond.
